Mirjana Šakota je u Saopštenjima X za 1971. godinu dala tumačenje do tada ne publikovanog izveštaja o stanju manastira Banje iz 1857. godine. U tekstu koji je sačinio iguman manastira Banje o crkvi Uspenja piše ...Ovi e manastir krstoobrazan sazidan, u koemu pokrai velike cerkve ima ioš dve male u istome cerkovnomu zdaniju. S južne strane cerkva Svetoga Uspenija svete Bogorodice, pozadi niz veleku cer(k)vu sabornu. Ona e na edan svod, ima 5 penđera, dva su na oltaru, a dva su sa južne strane, edan e više veliki vrata... Do objavljivanja ovog teksta, 1971. godine, nije bio poznat patron ove male crkve.
Neki istraživači, poput Đ. Boškovića u Arhitekturi srednjeg veka iz 1957. godine, crkvu Uspenja smatrali su najstarijom u manastirskom kompleksu, međutim, arheološka istraživanja su pokazala da je, kako je i Aleksandar Deroko tvrdio, ona prizidana naknadno, odnosno da je najmlađa u ovom kompleksu.
Crkva Uspenja je mala jednobrodna građevina, bez kupola, zasvedena bačvastim svodom koji se oslanja na pilastre. Dva pilastra koji se završavaju niže od krovne konstrukcije, nalaze se na južnoj, spoljnoj strani crkve. Apsida je kružna, sa unutrašnje, a poligonalna sa spoljašnje strane. Na apsidi je originalni prozor, kasnije ubacivanjem stubića pretvoren u biforu. Vrata su na severnom zidu kapele koja vodi u pripratu crkve svetog Nikole.
U ovoj crkvici je 26. septembra 1974. godine pronađena riznica. Deo pronađene riznice danas je izložen u ovoj crkvi.